H Μ.,απ'εδώ και πέρα έτσι θα ονομάζεται,μ' απάντησε ''είσαι ρηχός,ματαιόδοξος,πώς μπορείς να πιστεύεις οτι τα χρήματα κι η εξουσία μπορούν να σε κάνουν ευτυχισμένο;''Ακολούθησε παύση,το θρόισμα των φύλλων γαλήνευσε τις σκέψεις μου,όμως αυτή η ερώτηση με κέντρισε,οχι γιατί ήταν περίεργη,ούτε ιδιαίτερη,άλλωστε το κλισέ ''το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία''ηχεί συχνά.Απάντησα''Αν και αυτή τη φράση την παραδεχόμαστε όλοι,γιατί τότε ψάχνουμε την ευτυχία σ' αυτά τα ίδια;''.Τα φώτα στα παραλίμνια σπίτια είχαν αρχίσει να ανάβουν,η Μ. είχε κουρνιάσει στην αγκαλιά μου,το καλοκαιρινό αεράκι είχε παγώσει το δέρμα της,μα τη ψυχή της την ένιωθα πιο ζεστή από ποτέ.''Έχεις σκεφτεί πόσο όμορφη είναι αυτή η στιγμή,που είσαι μακριά απ'όλα,δεν έχεις έννοιες ούτε σκέψεις να σ'επηρεάζουν;''Ποτέ δεν είχα νιώσει έτσι,πάντα κάτι θα μπέρδευε το μυαλό μου,ποτέ η σκέψη μου δεν ήταν στο τώρα,αλλά στο μετά και στο πριν...
Με φίλησε κι αποκοιμήθηκε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου