Ορμώμενη συζητήσεων που έκανα πρόσφατα με κοντινά μου πρόσωπα γράφω για ένα θέμα που με προβληματίζει και ίσως έχει προβληματίσει και άλλους, οι οποίοι ακόμα ψάχνουν απαντήσεις σε πολιτικό και πνευματικό επίπεδο. Έτσι λοιπόν τέθηκε το θέμα εάν ο χριστιανισμός έχει βάσεις στον αριστερισμό και αντίστροφα, τι ισχύει και τι φαίνεται να ισχύει.
Θα ξεκινήσω λοιπόν από το 'φαίνεσθαι', ο χριστιανισμός αποτέλει την θρησκεία που θέλει τον άνθρωπο υποκείμενο στον Θεό και τον βάζει στην παγίδα της Εκκλησίας που ο άνθρωπος επινόησε. Η Εκκλησία είναι το δημιούργημα του ανθρώπου για την διάδοση του χριστιανισμού, είναι αντιληπτό πως πριν από δύο χιλιετίες οι άνθρωποι δεν είχαν την δυνατότητα της μόρφωσης, άρα ήθελαν έναν οδηγό για να τους οδηγήσει στο καλύτερο. Τον οδηγό αυτό αποτέλεσαν, οι προφητείες, η εκκλησία και το αναμφισβήτητα, υπαρκτό, ιστορικά πρόσωπο του Χριστού.
Στην συνέχεια, όσον αφορά το 'είναι' ο χριστιανισμός αποτελεί την θρήσκεια που έχει τον Θεό ως μια ιδέα, ως μια απρόσωπη ύλη και τον αναλύει σε αγάπη, αλληλεγγύη και σεβασμό προς τον συνάνθρωπο. Μία θρησκεία που αποτέλεσε επανάσταση στην εποχή που ξέσπασε απέναντι στην βασιλεία του Ηρώδη και πρότασσε την βασιλεία του Κυρίου (του απρόσωπου, της ιδέας δηλαδή).
Ο χριστιανισμός που σήμερα φαίνεται είναι έργο αυτού που προσπάθησε να τον εκμεταλλευτεί με πρωταγωνιστή τον Μ.Κωνσταντίνο, ο οποίος προσπάθησε να ενώσει λαούς άσχετους μεταξύ τους στο όνομα της θρήσκειας κάνοντας λάθη στη διάδοση του. Επομένως, εδώ έρχεται ο αριστερισμός που δίνει ως μοναδική λύση τη δικτατορία του προλεταριάτου, του εργάτη δηλαδή, στο τρέχον πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό πρόβλημα της εποχής μας.
Η αντιστοιχία είναι εμφανής και σίγουρα δεν περνάει απαρατήρητη, οι αξίες που πρεσβέυουν και οι δύο ιδέες, βάζουν τον άνθρωπο πάνω από κάθε καθεστώς-βασιλεία και θέλουν τον ίδιον αποφασίζει για τον μέλλον του και όχι οι άλλοι γι’αυτόν. Από φιλοσοφικής πλευράς οι ομοιότητες των δύο αυτών ρευμάτων 'σκέψης' ή καλύτερα πίστης σε μια ιδέα δίχως την περαιτέρω ανάλυση της, δίχως τον ουσιαστικό διάλογο με αντίθετες ιδέες, σχολές πίστης ή προπάντως σκέψης είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά που διέπουν κάθε χριστιανό ή αριστερό.
Εξισώνεται η επιβίωση όλων ως ισότιμη (ή ισόψηφη!), περιορίζοντάς τους την ελευθερία στην βάση του ότι όλοι είναι ισόνομοι επειδή έχουν μια 'ψυχή' (ή ψήφο), η 'αγάπη και η αλληλεγγύη' στα οποία δόγματα οφείλεται η, λίγο έως πολύ, πτώση εκ των έσω, των Θεσμών της Ευρώπης, καθότι η 'αγάπη και η αλληλεγγύη' δεν διέπεται από καμία επιστημονική βάση, η άρνηση της επιστημονικής πραγματικότητας, ως σατανική από τους Χριστιανούς και ως 'προπαγανδιστική της αστικής τάξης' από τους αριστερούς.
Στην συνέχεια, όσον αφορά το 'είναι' ο χριστιανισμός αποτελεί την θρήσκεια που έχει τον Θεό ως μια ιδέα, ως μια απρόσωπη ύλη και τον αναλύει σε αγάπη, αλληλεγγύη και σεβασμό προς τον συνάνθρωπο. Μία θρησκεία που αποτέλεσε επανάσταση στην εποχή που ξέσπασε απέναντι στην βασιλεία του Ηρώδη και πρότασσε την βασιλεία του Κυρίου (του απρόσωπου, της ιδέας δηλαδή).
Ο χριστιανισμός που σήμερα φαίνεται είναι έργο αυτού που προσπάθησε να τον εκμεταλλευτεί με πρωταγωνιστή τον Μ.Κωνσταντίνο, ο οποίος προσπάθησε να ενώσει λαούς άσχετους μεταξύ τους στο όνομα της θρήσκειας κάνοντας λάθη στη διάδοση του. Επομένως, εδώ έρχεται ο αριστερισμός που δίνει ως μοναδική λύση τη δικτατορία του προλεταριάτου, του εργάτη δηλαδή, στο τρέχον πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό πρόβλημα της εποχής μας.
Η αντιστοιχία είναι εμφανής και σίγουρα δεν περνάει απαρατήρητη, οι αξίες που πρεσβέυουν και οι δύο ιδέες, βάζουν τον άνθρωπο πάνω από κάθε καθεστώς-βασιλεία και θέλουν τον ίδιον αποφασίζει για τον μέλλον του και όχι οι άλλοι γι’αυτόν. Από φιλοσοφικής πλευράς οι ομοιότητες των δύο αυτών ρευμάτων 'σκέψης' ή καλύτερα πίστης σε μια ιδέα δίχως την περαιτέρω ανάλυση της, δίχως τον ουσιαστικό διάλογο με αντίθετες ιδέες, σχολές πίστης ή προπάντως σκέψης είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά που διέπουν κάθε χριστιανό ή αριστερό.
Εξισώνεται η επιβίωση όλων ως ισότιμη (ή ισόψηφη!), περιορίζοντάς τους την ελευθερία στην βάση του ότι όλοι είναι ισόνομοι επειδή έχουν μια 'ψυχή' (ή ψήφο), η 'αγάπη και η αλληλεγγύη' στα οποία δόγματα οφείλεται η, λίγο έως πολύ, πτώση εκ των έσω, των Θεσμών της Ευρώπης, καθότι η 'αγάπη και η αλληλεγγύη' δεν διέπεται από καμία επιστημονική βάση, η άρνηση της επιστημονικής πραγματικότητας, ως σατανική από τους Χριστιανούς και ως 'προπαγανδιστική της αστικής τάξης' από τους αριστερούς.
Καταθέτω τελικά τον προβληματισμό μου ανοιχτά, αν μπορεί να δοθεί αυτού του είδους η σύνδεση και αν εντέλει, ο χριστιανισμός υπήρξε ‘υποσυνείδητη’ επιρροή για τους αριστεριστές ή αριστερούς κομμουνιστές (σύμφωνα με τον Λένιν) στη βάση της θεωρίας και όχι της πρακτικής του.
Υ.Γ με τον όρο αριστερισμός αναφέρομαι στην αριστερή συνείδηση ή αλλιως στα αριστερά αντανακλαστικά
Η νοοτροπία των Ελλήνων,καθώς κι η έλλειψη συγκεκριμένου ιδεολογικού υπόβαθρου οδηγούν τους πολίτες της χώρας μας σε λάθος συμπεράσματα,σε φοβίες,προκαταλήψεις κι ανασφάλειες.Συχνά,λοιπόν,πέφτουμε θύματα λαϊκισμού,ανευθυνότητας και ψηφοθηρίας.
Τα αυτιά μας έχουν καεί για το διακύβευμα των εκλογών,για την επαναδιαπραγμάτευση ή την φυγή από την Ένωση.Τα ανθρωπιστικά αξιώματα έχουν καταρρακωθεί με μόνον νικητή το κέρδος,από που αυτό κι αν επιδιώκεται και με όποιον τρόπο κατακτάται.Τα υψηλά ιστάμενα στελέχη της Ε.Ε. του Δ.Ν.Τ. και των λοιπών οργανισμών εξυπηρέτησης-διευκόλυνσης των τραπεζών και του κεφαλαίου έχουν αποφασίσει :''Καμία επαναδιαπραγμάτευση''.