Θέλησα να γράψω για το χαμόγελο γιατί η καθημερινότητα και ο σύγχρονος τρόπος ζωής, μας έχει αποξενώσει και απομακρύνει τον έναν από τον άλλον.
Ξεχνάμε να χαμογελάμε! Σε ένα πολυπρόσωπο σύνολο, έχουμε ξεχάσει να έχουμε το πραγματικό μας πρόσωπο. Το ανθρώπινο. Πόσες άραγε είναι οι φορές που ξεκινάμε το πρωί, χρησιμοποιούμε μέσα μαζικής μεταφοράς και βλέπουμε πρόσωπα ανέκφραστα δίχως ίχνος θετικής ενέργειας. Πόσες φορές εγώ η ίδια στο λεωφορείο, το πρωί που ξεκινώ για την σχολή μου, χαμογέλασα στον οδηγό, είπα καλημέρα και αυτός με κοιτούσε λες και έβλεπε φάντασμα. Χαμογελώντας προσπαθούσα να του μεταφέρω τη δική μου καλή διάθεση. Έτσι, με έναν πολύ απλό τρόπο, κατάφερα να μεταδώσω συναισθήματα θετικά και μάλιστα χωρίς κανέναν κόπο.
Μήπως τελικά το χαμόγελο είναι η δύναμη που λείπει από τη ζωή μας για να γίνει πιο ποιοτική και ευχάριστη? Τελικά το χαμόγελο είναι η πιο όμορφη έκφραση προσώπου. Αντικατοπτρίζει το πόσο χαρούμενοι και ευτυχισμένοι νοιώθουμε. Μεταφέρει στους άλλους την καλή μας διάθεση. Εκφράζει ένα απλό ευχαριστώ.
Αναμφισβήτητα ένα χαμόγελο λέει όσα δεν μπορούν να πουν χίλιες λέξεις. Όμως γιατί ξεχάσαμε να χαμογελάμε?
Μήπως γιατί πολλοί πλέον δεν χαμογελάνε επειδή το θεωρούν ανούσιο? Πολλοί χαμογελάνε γιατί πρέπει, οι συνθήκες εργασίας το απαιτούν, και γιατί το χαμόγελο δεν εκφράζει μόνο θετικά συναισθήματα. Είναι ικανό και δυνατό όπλο σε κάποιον που αποσκοπεί κάπου, γιατί απλά μπορεί να δηλώνει ειρωνεία, χλευασμό, ακόμα και υποκρισία. Αυτά ίσως είναι μερικά από τα αίτια που μας οδήγησαν στο να πάψουμε να χαμογελάμε, στο να είμαστε καχύποπτοι όταν αντικρίζουμε ένα χαμόγελο, και να μας αποθαρρύνει να ανταποδώσουμε και εμείς. Όπως όμως και να έχει, είναι στο χέρι μας να κάνουμε ξανά το χαμόγελο κυρίαρχη έκφραση του προσώπου μας, κάνοντας εμείς το πρώτο βήμα. Για να βελτιώσουμε την καθημερινότητα μας και να ξαναβρούμε την ανθρωπινή μας υπόσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου