Η άγνωστη ιστορία της Λατινικής Νομισματικής Ένωσης του 1865 και τα κοινά στοιχεία της με την Ε.Ε.

 Τα αυτιά μας έχουν καεί για το διακύβευμα των εκλογών,για την επαναδιαπραγμάτευση ή την φυγή από την Ένωση.Τα ανθρωπιστικά αξιώματα έχουν καταρρακωθεί  με μόνον νικητή το κέρδος,από που αυτό κι αν επιδιώκεται και με όποιον τρόπο κατακτάται.Τα υψηλά ιστάμενα στελέχη της Ε.Ε. του Δ.Ν.Τ. και των λοιπών οργανισμών εξυπηρέτησης-διευκόλυνσης των τραπεζών και του κεφαλαίου έχουν αποφασίσει :''Καμία επαναδιαπραγμάτευση''.

Είναι αδιανόητο,λοιπόν,τα μνημονιακά κόμματα να επιζητούν και να παρουσιάζουν την παρούσα χρονική στιγμή ως την κατάλληλη για επαναδιαπραγμάτευση αφού τα κέντρα εξουσίας είναι ξεκάθαρα προς αυτό.Ακόμη κι σ' αυτή την περίπτωση το παιχνίδι παίζεται πίσω από τις πλάτες των πολιτών.

Η κινδυνολογία,αναπόσπαστο κομμάτι των τελευταίων πολιτικών εξελίξεων διεθνώς είναι σαν ένα κατασκεύασμα από ντόμινο,αναιρεί κι αυτοαναιρείται,ρίχνει ένα τουβλάκι και το ξαναστηρίζει μ' ένα άλλο,μέχρι τη στιγμή που κάποιος δεν θα προλάβει να αλλάξει το κομμάτι που καταρρέει κι η Ευρωπαϊκή ένωση θα καταλήξει ένα συνονθύλευμα από λάσπη και καταστροφή.

Μερικές φορές η αναδρομή στο παρελθόν είναι απόλυτα χρήσιμη.Στους περισσότερους πολίτες της χώρας μας είναι άγνωστη η πρώτη νομισματική ένωση στην οποία συμμετείχε κι η Ελλάδα στα μέσα του 19ου αιώνα.

Το 1865, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ιταλία και η Ελβετία ιδρύουν την Λατινική Νομισματική Ένωση και συμφωνούν να αλλάξουν τα εθνικά τους νομίσματα σε ένα πρότυπο σύμφωνα με το οποίο κάθε νομισματική μονάδα του κάθε κράτους θα ισούται με 4,5 γραμμάρια αργύρου ή 0,290322 γραμμάρια χρυσού και θα είναι ελεύθερα ανταλλάξιμα. Ουσιαστικά δηλαδή οριζόταν μία σταθερή σχέση μεταξύ χρυσού και αργύρου με αναλογία 15,5 προς 1 μέσα στους κόλπους της ένωσης. Οι ισοτιμίες μεταξύ των νομισμάτων της κάθε χώρας ήταν 1:1.
Σύμφωνα με την εφημερίδα Financial Times, ένα σημαντικό πρόβλημα της ΛΝΕ ήταν ότι παρέλειψε να θέσει εκτός νόμου την εκτύπωση χαρτονομισμάτων με βάση το διμεταλλικό νόμισμα. Μια αδυναμία που εκμεταλλεύθηκε η Γαλλία και η Ιταλία, που με τυπωμένα χαρτονομίσματα χρηματοδοτούσαν δικές τους δαπάνες, "αναγκάζοντας τα άλλα μέλη της Ένωσης να φέρουν μέρος του κόστους της δημοσιονομικής σπατάλης, εκδίδοντας χαρτονομίσματα με βάση το νόμισμά τους" . Η Ελλάδα προκάλεσε επίσης προβλήματα. Σύμφωνα με το BBC, «οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις, ανταποκρίθηκαν στην χρονίως αδύναμης οικονομία της χώρας, μειώνοντας την ποσότητα του χρυσού στα ελληνικά νομίσματα της, υποτιμώντας έτσι το εθνικό νόμισμα σε σχέση με εκείνο των άλλων κρατών μελών στην Ένωση και κατά παράβαση της αρχικής συμφωνίας». Ακολούθησε η πτώχευση της Ελλάδος από τον Χ.Τρικούπη το 1893.

Σας θυμίζει κάτι όλο αυτό?Επίσης σας θυμίζει κάτι αυτή η εσωτερική υποβάθμιση της οικονομίας της Ελλάδος του 1893 της ΛΝΕ και της Ελλάδος της Ε.Ε. του 2009 μέχρι σήμερα?

Θάρρος-Αλήθεια-Δικαιοσύνη  

T.B.