Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

Όνειρο.

Το όνειρο...

Θα μπορούσαμε να ζούμε χωρίς όνειρα άραγε?
Δεν μπορώ να απαντήσω,γιατί μάλλον τότε δεν θα είχα ζωή.

Αυτή είναι η αλήθεια,το όνειρο αν δεν είναι ζωή,τότε δίνει ομορφιά σ΄αυτήν.
Σκεφτείτε απλά τις στιγμές που πετύχατε ένα.Αυτά που προκύπτουν είναι η χαρά,η ικανοποίηση,ολοκλήρωση πνευματική,έστω και στιγμιαία.

Και μετά?
Μα ένα άλλο όνειρο μπαίνει προς επίτευξη,μία άλλη αγωνία,μία άλλη προσπάθεια...

Ένα χαμένο όνειρο μπορεί να σε διαλύσει.
Η μη επίτευξή του θα στενοχωρήσει ,θα σε πονέσει,θα σε πληγώσει...
Όμως και πάλι με τη σειρά του θα ξεπηδήσει ένα καινούριο και θα σβήσει το παλιό...

Κι όταν οι άνθρωποι πάψουν να ονειρεύονται?
Τότε δεν θα είναι άνθρωποι,θα μοιάζουν μόνο εξωτερικά,σαν όντα...

6 σχόλια:

  1. Την πιο κατανοητη ερμηνεια του ρολου των ονειρων στα ανθρωπινα την βρηκα στην φιλοσοφια του Νιτσε. Που απλα κατανοησε και αναπαρηγαγε την αντιληψη που ειχαν οι αρχαιοι ελληνες για το θεμα αυτο. Με λιγο λογια το απολλωνιο στοιχειο απεναντι στο διονυσιακο. Απολλωνιο σημαινει ο κοσμος του ξυπνιου, της πραγματικοτητας, του τι μπορω να πραξω εδω και τωρα. Ειναι η λογικη, το μετρο, η συνεση και το μετρημα των δυνατοτητων του καθενος. Ειναι το εγκοσμιο στοιχειο.

    Το διονυσιακο στοιχειο ειναι το στοιχειο του ονειρου, της μεθης, της φαντασιας. Ειναι μια πραγματικοτητα που φτιαχνει το μυαλο και προσπαθουμε μεσω των πραξεων μας να την επιβαλλουμε στην αληθινη ζωη. Καποιες φορες με επιτυχια αλλες φορες χωρις.

    Πιστευω οτι αυτα τα δυο στοιχεια συγκροτουν και την ψυχοσυνθεση του ανθρωπου. Τα θελω του εναντια σε αυτα που πραγματικα ειναι ο καθενας μας. Τα ονειρα εναντιον της πραγματικοτητας που συχνα απογοητευει.

    Απιστευτη συγκρουση αναμεσα σε αυτα τα δυο και στην ψυχη του ανθρωπου. Τα ονειρα: απαραιτητα? Δεν ξερω. Πειραματιζομαι στον εαυτο μου. Θελω να ζω ομως πιο πολυ στο ενθαδε παρα στα ονειρα. Θελω να ανηκω στο "γινομαι" οχι στο "θα γινω".

    Την καλησπερα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο...Εν μέρει συμφωνώ αλλά νομίζω ότι πέρα από το ''ζήσε το σήμερα'',πρέπει να έχουμε στόχους κι επιδιώξεις,δεν είπα να ζούμε στο όνειρο...Νομίζω ακόμη οτι κάθε νοήμων ον διαφοροποιείται σε μεγάλο βαθμό από τα υπόλοιπα εξαιτίας αυτής της ουσιώδης εσωτερικής αναζήτησης για βελτίωση σε κάθε βαθμό...

      Διαγραφή
    2. Οχι δεν εννοω αυτο το χιλιοειπωμενο ζησε την στιγμη η ζησε στο σημερα. Αυτο ειναι μια ατακα που λενε οι αδαεις απλα για να εντυπωσιαζουν αλλους αδαεις και να λενε "πωπω τι ειπε ο τυπος". Αυτο που λεω ειναι οτι δεν αντιλαμβανομαι τα ονειρα ως κατι που πρεπει να πραγματοποιηθει απλα και μονο γιατι δεν βλεπω πλεον την ζωη ως συνολογο στοχον που επιτυγχανεις η αποτυγχανεις να πραγματοποιησεις. Στην δικη μου αντιληψη η διαδικασια εξελιξης ενος ανθρωπου ειναι συνεχης, μια ροη, ενα συνεχες γιγνεσθαι. Δεν βλεπω στασιμες καταστασεις στην ζωη, σκαλια που πρεπει να φτασω, στοχους που πρεπει να πετυχω. Για χρονια αυτη ητανη κυριαρχη δυτικη φιλοσοφια και νομιζω οτι επαιξε ρολο στην εξαθλιωση που σημερα βιωνουμε σαν κοινωνια. Τα ονειρα υπαρχουν παντα με την εννοια του τι πρεπει να γινει στο μελλον η τι θελω να γινει στο μελλον ετσι δεν ειναι? Αλλα αν καποιος αντιλαμβανεται την ζωη σαν μια συνεχη αλλαγη, σαν μια συνεχη μεταμορφωση τοτε δεν υπαρχουν στοχοι και σταδια, υπαρχουν αλλα πραγματα που αντικαθιστουν την πορεια, οχι στοχοι. Ελπιζω να καταλαβες τωρα τι εννοω. :)

      Διαγραφή
  2. Κατάλαβα φίλε μου.Δεν συμφωνώ με τα ''όνειρα'' τα οποία μπορεί να σου δημιουργεί η κοινωνία ή ο κοινωνικός περίγυρος...Αλλά μ' εκείνα τα όνειρα τα οποία προκύπτουν από την πραγματική τριβή με τον εσωτερικό κόσμο του καθενός...Η πραγμάτωση του ανθρώπου,κατά την άποψή μου,είναι να φτάσει στο ιδανικό που εκείνος έχει στο μυαλό του κι όχι στο πρότυπο που θέλουν οι ''διπλανοί'' του να τον δουν.Είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί και εξαιτίας της ομήγυρης αρκετοί έως οι περισσότεροι ζουν για τα θέλω των τρίτων.Πόσο όμορφο όμως είναι να πετύχεις αυτό που ΕΣΥ θες κι εντέλει να περιτριγυρίζεσαι από άτομα που σε αναγνωρίζουν γι' αυτό που είσαι κι όχι για αυτό που θα θελαν να είσαι...Καλημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όσο για τη συνεχόμενη εξέλιξη που λες συμφωνώ,απλά νομίζω οτι ο καθένας έχει αυτό το πρότυπο στο οποίο σκοπεύει να καταλήξει ώστε να νιώσει ολοκληρωμένος...

      Διαγραφή
  3. 'Φυσικά και ονειρεύομαι.
    Ζει κανείς μόνο μ' ένα ξερό μισθό;
    Πόσο συχνά;
    Κάθε που εγκαταλείπουν συχνότατα όλοι.
    Επηρεάζουν τους απόντες τα όνειρά σας;
    Βέβαια. Το ξανασκέφτονται καλά
    και μάλλον μετανιώνουν οριστικά τους όλοι.
    Είναι ελευθέρα η είσοδος;
    Όχι εντελώς. Ζητάω την άδεια του ονείρου
    πριν ελπίσω. Μου την δίνει εν γένει
    μαζί με κάποιες οδηγίες αυστηρές.
    Να πιστέψω δίχως ν' αγγίξω
    να μη μιλήσω διόλου στον καπνό
    γιατί είναι υπνοβάτης και θα πέσει
    μόνο δια του βλέμματος ν' αφήσω
    το αίτημά μου στην κρεμάστρα
    ό,τι μου δοθεί να το δεχτώ
    κι ας μην έχει καμιά ομοιότητα
    μ' αυτό που ζωγραφίζει η έκκλησή μου --
    θα την επανέβρει μόλις ξαναχαθεί.
    Ένα μόνο δεν μου δίνει το όνειρο.
    Το όριο. Ως που να κινδυνέψω.
    Γιατί τότε πια δεν θα ήταν όνειρο.
    Θα 'ταν γεράματα.'
    ενα απο τα αγαπημενα μου ποιηματα της Κικης Δημουλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή