Η άγνωστη ιστορία της Λατινικής Νομισματικής Ένωσης του 1865 και τα κοινά στοιχεία της με την Ε.Ε.

 Τα αυτιά μας έχουν καεί για το διακύβευμα των εκλογών,για την επαναδιαπραγμάτευση ή την φυγή από την Ένωση.Τα ανθρωπιστικά αξιώματα έχουν καταρρακωθεί  με μόνον νικητή το κέρδος,από που αυτό κι αν επιδιώκεται και με όποιον τρόπο κατακτάται.Τα υψηλά ιστάμενα στελέχη της Ε.Ε. του Δ.Ν.Τ. και των λοιπών οργανισμών εξυπηρέτησης-διευκόλυνσης των τραπεζών και του κεφαλαίου έχουν αποφασίσει :''Καμία επαναδιαπραγμάτευση''.

Είναι αδιανόητο,λοιπόν,τα μνημονιακά κόμματα να επιζητούν και να παρουσιάζουν την παρούσα χρονική στιγμή ως την κατάλληλη για επαναδιαπραγμάτευση αφού τα κέντρα εξουσίας είναι ξεκάθαρα προς αυτό.Ακόμη κι σ' αυτή την περίπτωση το παιχνίδι παίζεται πίσω από τις πλάτες των πολιτών.

Η κινδυνολογία,αναπόσπαστο κομμάτι των τελευταίων πολιτικών εξελίξεων διεθνώς είναι σαν ένα κατασκεύασμα από ντόμινο,αναιρεί κι αυτοαναιρείται,ρίχνει ένα τουβλάκι και το ξαναστηρίζει μ' ένα άλλο,μέχρι τη στιγμή που κάποιος δεν θα προλάβει να αλλάξει το κομμάτι που καταρρέει κι η Ευρωπαϊκή ένωση θα καταλήξει ένα συνονθύλευμα από λάσπη και καταστροφή.

Μερικές φορές η αναδρομή στο παρελθόν είναι απόλυτα χρήσιμη.Στους περισσότερους πολίτες της χώρας μας είναι άγνωστη η πρώτη νομισματική ένωση στην οποία συμμετείχε κι η Ελλάδα στα μέσα του 19ου αιώνα.

Το 1865, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ιταλία και η Ελβετία ιδρύουν την Λατινική Νομισματική Ένωση και συμφωνούν να αλλάξουν τα εθνικά τους νομίσματα σε ένα πρότυπο σύμφωνα με το οποίο κάθε νομισματική μονάδα του κάθε κράτους θα ισούται με 4,5 γραμμάρια αργύρου ή 0,290322 γραμμάρια χρυσού και θα είναι ελεύθερα ανταλλάξιμα. Ουσιαστικά δηλαδή οριζόταν μία σταθερή σχέση μεταξύ χρυσού και αργύρου με αναλογία 15,5 προς 1 μέσα στους κόλπους της ένωσης. Οι ισοτιμίες μεταξύ των νομισμάτων της κάθε χώρας ήταν 1:1.
Σύμφωνα με την εφημερίδα Financial Times, ένα σημαντικό πρόβλημα της ΛΝΕ ήταν ότι παρέλειψε να θέσει εκτός νόμου την εκτύπωση χαρτονομισμάτων με βάση το διμεταλλικό νόμισμα. Μια αδυναμία που εκμεταλλεύθηκε η Γαλλία και η Ιταλία, που με τυπωμένα χαρτονομίσματα χρηματοδοτούσαν δικές τους δαπάνες, "αναγκάζοντας τα άλλα μέλη της Ένωσης να φέρουν μέρος του κόστους της δημοσιονομικής σπατάλης, εκδίδοντας χαρτονομίσματα με βάση το νόμισμά τους" . Η Ελλάδα προκάλεσε επίσης προβλήματα. Σύμφωνα με το BBC, «οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις, ανταποκρίθηκαν στην χρονίως αδύναμης οικονομία της χώρας, μειώνοντας την ποσότητα του χρυσού στα ελληνικά νομίσματα της, υποτιμώντας έτσι το εθνικό νόμισμα σε σχέση με εκείνο των άλλων κρατών μελών στην Ένωση και κατά παράβαση της αρχικής συμφωνίας». Ακολούθησε η πτώχευση της Ελλάδος από τον Χ.Τρικούπη το 1893.

Σας θυμίζει κάτι όλο αυτό?Επίσης σας θυμίζει κάτι αυτή η εσωτερική υποβάθμιση της οικονομίας της Ελλάδος του 1893 της ΛΝΕ και της Ελλάδος της Ε.Ε. του 2009 μέχρι σήμερα?

Θάρρος-Αλήθεια-Δικαιοσύνη  

T.B.

 

Δικομματισμός τέλος.Συμπεράσματα και σκέψεις εκλογών 2012.

Παρακολούθησα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα χθεσινά αποτελέσματα.Ο δικομματισμός κατέρρευσε σαν πύργος από άμμο  στο κύμα των αντιμνημονιακών ''κυμάτων'' αλλά και των φαντασμένων χιτλερικών υπολειμμάτων.Τα αποτελέσματα αν τα δούμε χωρίς ιδεολογικές ταυτότητες καταλήγουν στα εξής:

1. Ανάταση της ελληνικής οικονομίας μέσω της απομάκρυνσης του μνημονίου και όλων των δαπανηρών συνεπειών του,για τα διάφορα ''ψυχοοικονομικά'' συμπλέγματα που δημιουργούν στους πολίτες.
2. Αλλαγή πολιτικών προσώπων,τελευταία ευκαιρία του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος.
3. Ασφάλεια,Δικαιοσύνη, εξοστρακισμός κάθε μορφής ανομίας και ατιμωρισίας. 

Αξιοσημείωτο θα πρέπει να θεωρείται οτι το ''κόμμα'' Εκτός Βουλής έρχεται πρώτο σε ψήφους.Ταυτόχρονα το ΚΚΕ πλήρωσε την μη πρόταση ρεαλιστικών ιδεών,κάτι το οποίο θα πρέπει να προβληματίσει τον κόσμο αλλά και τα ίδια τα στελέχη του,αφού κατέλαβε μόνο 18.000 ψήφους παραπάνω απο το 2009 και μάλιστα σε περίοδο κρίσης.

Μεγάλοι νικητές είναι ο Καμμένος και ο Τσίπρας που έδωσαν ίσως το τελειωτικό χτύπημα στο δικομματισμό.Όμως κάπου εδώ πρέπει να αναληφθούν κι οι ανάλογες ευθύνες ειδικά από τον Κύριο Τσίπρα.Τι εννοώ;

Θα πρέπει να στηρίξει το πρόγραμμα που διατύπωσε κι όχι να το απολέσει ανήθικα,άσχετα με το που θα καταλήξει αυτό.Ο λαός βαρέθηκε να ακούει υποσχέσεις,να στηρίζει και να τον προδίδουν.Ίσως να είναι η τελευταία ευκαιρία του πολιτικού συστήματος να σταθεί στα πόδια του.Αν κι αυτή η ευκαιρία δεν αξιολογηθεί σωστά από τα πολιτικά πρόσωπα τότε θα υπάρξουν μεγάλες αναταραχές στη κοινωνία που νομίζω θα είναι απαράμιλλες συγκριτικά με τις τωρινές.Τρανό παράδειγμα είναι η μεγάλη άνοδος της ακροδεξιάς συμμορίας η οποία μόνο τρόμο,φόβο μπορεί να πολιτεύσει και τίποτα παραπάνω.

Σε ότι αφορά το σχηματισμό κυβέρνησης το κατακερματισμένο ΠΑΣΟΚ αποκλείεται να συμπράξει με την ΝΔ γιατί αυτό θα αποτελέσει την οριστική καταστροφή και των δύο.Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να συμπράξει με τις Αριστερές δυνάμεις,συνεπώς το πιο λογικό είναι οι επαναληπτικές εκλογές οπού όλα είναι ανοιχτά και φαίνεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ με το εκλογικό ρεύμα που έχει ίσως να βγεί και στην πρώτη θέση,κάτι που θα αλλάξει τα δεδομένα.